Lieve familie en vrienden,

Het verkopen van een auto is ook niet zomaar gebeurd.
De eersten die kwamen kijken was een heel gezin. Pa was na de testrit enthousiast en werd er over de prijs gesproken. Toen we die hadden wilde we ze een hand geven, maar pa trok zich terug met de melding nog meer auto’s te willen bekijken. Die zie je dus nooit meer terug!!

Na een tijdje stilte kwam nummer 2, dit was een handelaar. Tja wij wilden ervan af voor we op vakantie gaan naar Frankie en Alberto, dus ook hier een deal gemaakt. De volgende morgen om 8 uur bij “registro del automotor”, vroeg want dit was stap 1 van de 3! Wij waren er om even voor 8 uur, maar de koper liet op zich wachten….. Na een half uur Janet opgebeld en die belde de meneer op…… Ja we konden met onverrichte zaken weer naar huis…… Hij wilde de auto plotseling niet meer!
Daniel heeft hem nog gebeld en wat hij de man vertelde was niet voor herhaling vatbaar!

We hadden er nog één die we hadden afgemeld en daar ’s middags mee afgesproken om te komen kijken. Toen we die afspraak hadden staan belde er nog één die er binnen een uur zou zijn. Tja Argentijnen kunnen nog steeds geen klokkijken en zijn slecht in plannen, dus na bijna 2 uur arriveerde hij met zijn vader. Hij was zeer enthousiast en wilde misschien vanmiddag met een monteur komen. Oké want de man van vanmiddag stond ook nog gepland.

Wij weer om 17.00 uur naar Daniel en even later kwam de andere man samen met zijn zoon. Gebabbeld en er omheen gelopen. Hij was voor de zoon, dus Rob met de zoon mee in de auto voor een proefritje. Zoon vond hem prima rijden, dus nadat we het over de prijs eens waren een afspraak gemaakt. De volgende dag om 18.00 uur bij een notaris die het papierwerk dan zou regelen. Zo gezegd zo gedaan wij samen met Janet om even voor afgesproken tijd gearriveerd. We zaten nog maar net toen Janet van Daniel een berichtje kreeg. De koper had geen interesse meer, want bij de eerste eigenaar was de auto geregistreerd als een “publieke auto”. Hieronder vallen de taxi’s en de bussen. Wij hadden een huurauto gekocht en waren het er niet mee eens. Toen de man begreep dat wij al gearriveerd waren op afgesproken plek besloot hij ook te komen en het ons uit te leggen. Na wat heen en weer gepraat barste bij Agnes de bom (al dat negatieve gelul hij beweerde dat het nog een probleem zou worden om de auto te verkopen). Agnes liep boos weg en Rob er achteraan Janet legde de man nog het één en ander uit en kwam toen ook mee. Na het drinken van een bak koffie zijn we naar het verhuur bedrijf gegaan voor tekst en uitleg. Het is een klein bedrijf en alle auto’s zijn geregistreerd als “Privado” en is er dus iets fout gegaan bij de overschrijving. Ze gaan erachter aan en heeft een kopie gestuurd van hun “titulo del automotor” met daarop (net als bij die van ons) “Privado” en niet “Publico”. Thuis aangekomen de man die de ochtend daarvoor was geweest nog even gebeld, maar die had inmiddels een ander. Uiteraard heeft Daniel ook de man die hem zou kopen gebeld en uitgelegd dat hij de dag ervoor al had vermeld dat het een huurauto was geweest, dus dat wist de man. Het was inmiddels 14 december en komt de 22^ste vertrek naar San Martin de los Andes aardig dichtbij.

De ochtend van 15 december liep rustig tot plotseling de telefoon ging en Janet zei dat er over een half uur een kijker komt… Oeps nog niet gedoucht etc. hup even iets makkelijks aan en naar Janet en Daniel. Het was een jonge man alleen en ja je raad het al enthousiast, nadat we het eens waren over de prijs en de melding dat de overdracht pas maandag kon wilde we wel een aanbetaling. Dit was geen probleem en zou hij over een half uur terug zijn. Tja een half uur! Na anderhalf uur zijn wij naar huis gegaan en geloofde er al niet meer in. Thuis aangekomen kregen we een bericht van Daniel dat hij er was met geld. Wij weer in de auto hup snel weer terug. Nu was hij samen met een vriend die ook zo’n auto heeft. Na de testrit is er een aanbetaling gedaan en heeft Daniel netjes een bonnetje geschreven. Maandag om 9 uur bij “registro del automotor”! Daniel heeft wel duidelijk gezegd als het later wordt graag even melde. Hij gaat tenslotte om 8 uur het geld bij de bank halen.

Tja toen kwam de maandag.
Wij met Janet naar “registro del automotor” en de koper Alejandro was er ook, samen met zijn vriend en zoon. Hij is toch iets ouder dan we dachten en blijkt 4 kinderen te hebben de oudste is 16 en de jongste 4 maanden. Aan het loket bleek dat we nog eerst allerlei papierwerk moesten verzamelen. Eerst naar de AFIP voor het CETA formulier en daarna naar CAM GRAB waar ze nagaan of de auto niet gestolen is etc. pfff na het bezoeken van 6 loketten heb je eindelijk de juiste formulieren om je stempels bij nummer 7 te halen. Het “registro del automotor” was (dachten wij) open tot half 1 en zouden we het moeten halen…. Alejandro had het nog even nagevraagd en het bleek 12 uur te sluiten…. Dit werd een race tegen de klok die wij niet zouden winnen. Alejandro zijn werk gebeld of hij de volgende dag een uurtje vrij kon nemen (anders zou de verkoop weer niet lukken) en dat mocht gelukkig. Wij nog het CETA formulier laten printen (dat doen ze niet bij de AFIP) en toen tijd voor een bakkie. Aangezien het parkeren en CAM GRAB geld kostte hadden we nog net genoeg voor een Cortado (koffie). Als wij dit van tevoren hadden geweten hadden we waarschijnlijk nooit een auto gekocht, maar een fiets. Morgenochtend weer naar “registro del automotor” voor het puntje op de I…….

De ochtend van 20 december wederom verzameld bij "registro del automotor".
Om 8.00 uur naar binnen en waren de eersten, maar zelfs dan met al het papierwerk ben je 45 minuten bezig. Toen op naar een veilige plek voor de betaling en Lizzy uitgezwaaid…. Zowel zij als wij gaan een nieuwe uitdaging aan.

Verder voor iedereen hele fijne feestdagen en het allerbeste voor 2017....

Liefs Rob & Agnes